“Dat ‘labelen’ van die kinderen, is dat nou nodig? Waarom moet je kinderen zo speciaal maken? Moet je wel zo de nadruk leggen op het anders zijn? Laat een kind toch gewoon kind zijn!”
Hoewel iedereen natuurlijk recht heeft op zijn eigen mening, zijn dit toch uitspraken waarbij ik elke keer weer van binnen protest voel opborrelen. Want als je je kind hooggevoelig noemt, is dat niet om het te ‘labelen’ of ‘etiketten te plakken’. Het is níet om je kind in een alles verklarend, vergoelijkend hokje te duwen, waarmee moeilijk gedrag of problemen een naam hebben gekregen en daarmee ook verklaard (en misschien zelfs wel afgehandeld) zijn. En het is al helemaal niet omdat je je kind zo graag bijzonder wil maken.
Stoornis
Nee! Het enige dat je wilt is dat er (meer) begrip komt voor kinderen die net iets anders in elkaar zitten dan gemiddeld. Dat het niet altijd werkt om iedereen over dezelfde kam te scheren. Dat je soms met een net iets andere aanpak vaak veel meer kunt bereiken. Niet omdat hooggevoelige kinderen een stoornis hebben, want dat is hooggevoeligheid (of hoogbegaafdheid of beelddenken) helemaal niet. Maar deze kinderen hebben wél een karaktereigenschap die niet helemaal doorsnee is. Waardoor ze inderdaad anders zijn dan anderen. Dat is nu eenmaal zo. En dat mag je gerust benoemen, ook naar de kinderen toe.
Zelfbeeld
Deze kinderen weten namelijk al dat ze anders zijn. Dat voelen ze elke dag. Alleen kunnen ze dat ‘anders zijn’ vaak niet plaatsen. Omdat ze niet snappen waaróm ze anders reageren dan anderen, gaan ze zich onzeker voelen. Omdat ze vaak tegen onbegrip aanlopen, krijgt hun zelfbeeld een knauw. Of ze voelen zich eenzaam, zelfs minderwaardig misschien.
Wanneer je hun gevoel wél kunt benoemen en verklaren, wanneer ze merken dat ze niet de enige zijn die zich zo voelen, wanneer ze begrijpen dat ‘afwijken’ niet automatisch ‘minder zijn’ betekent, dan kan dat zeer positief werken. Als je mag zijn wie je bent (en ja, dat is soms hooggevoelig, of hoogbegaafd, of anders dan gemiddeld), dan maakt dat je sterker. En misschien is het dan juist veel makkelijker om gewoon kind te zijn!
